Expositie Mitchel Peters in de Gelderlandfabriek

“Je kan nooit meer een veld vol bloemen zo vrolijk tekenen als voorheen, want je weet dat je er hooikoorts van krijgt. Je voelt nooit meer hetzelfde onschuldige enthousiasme als wanneer je voor het eerst een trein zag, want je reist er nu elke dag mee. En je icoon Woody uit Toy Story is nu niets meer dan een Meme.”

In zijn werk probeert Mitchel Peters (Oss, 1997) het gevoel van onschuld, wat helaas al lang geleden verloren is, te heroveren. De werken (schilderijen en sculpturen) bestaan voornamelijk uit fragmenten uit het heden en verleden, welke gecombineerd een beeld of gemoedstoestand trachten te creëren waarbinnen onschuld herwonnen en herbeleefd zou kunnen worden. Dit desperate verlangen naar het onbeschreven verleden, waar geen vooraf verkregen kennis of ervaring aanwezig is, resulteert in werken die deze tragische zoektocht en worsteling representeren.